De onschuldpresumptie die wij in dit land hanteren betekent dat iemand pas schuldig is als wordt bewezen dat hij of zij een strafbaar feit gepleegd heeft. Tot aan dat moment is iemand onschuldig en dient hij ook als zodanig behandeld te worden.
Dat lijkt wellicht overdreven totdat het u zelf raakt en u valselijk beschuldigd wordt van iets dat u niet heeft gedaan.
Wetende dat rechtspraak langzaam kan werken en de werking van de media vaak vele malen sneller is constateer ik tegelijkertijd dat de onschuldpresumptie onder druk komt te staan. Mensen lijken niet alleen sneller over te gaan tot het geven van een oordeel over iemand zonder enige feitenkennis en zonder het dossier te kennen, maar ook niet meer te beseffen wat het betekent om over een ander te oordelen terwijl dat oordeel ook onwaar zou kunnen zijn.
Een kijkje in de media leert mij dat het de laatste weken hip is om mensen te beschuldigen van seksuele intimidatie in diezelfde media. Dat het seksueel intimideren van een ander ongewenst is en gestraft moet worden staat buiten kijf, maar kennelijk wensen wij het roddelcircuit tot rechter te maken, terwijl daar toch betere instituten voor in het leven geroepen zijn.
Indien u meent dat u slachtoffer geworden bent van een strafbaar feit stap dan niet gelijk naar de media maar volg de enige juiste weg, namelijk het doen van aangifte bij politie. Niet alleen omdat de onschuldpresumptie iets is om te koesteren, ter voorkoming dat we allemaal iets van de anderen om ons heen gaan vinden, maar zeker ook omdat een aangifte uiteindelijk uitkomt bij een rechter en niet in het acht uur journaal.