In Nederland is een nieuwe hype ontstaan: het co-ouderschap. Inmiddels zijn er 25.000 vaders en moeders per jaar die hun kroost in een co-ouderschap groot brengen. Maar wegen de voordelen op tegen de nadelen, of nemen de nadelen de overhand?
Wanneer je kiest voor co-ouderschap, kies je voor een leven lang met je ex. Een levenlang communiceren met je ex, waarom zou dat je voorkeur hebben? Immers, als het communiceren zo op en top verliep, waarom heeft er dan een scheiding plaatsgevonden? Wanneer je kiest voor een levenslange verbintenis met iemand waarvan je dat eigenlijk niet wilt, kies je niet alleen voor een hoop geduld en tot 1000 tellen, maar kies je er ook voor om je nieuwe partner met deze zelfde taak op te zadelen. Natuurlijk, goed co-ouderschap kan positief zijn voor het kind. Een kind krijgt twee slaapkamers, gaat twee keer op zomervakantie en krijgt misschien wel twee fietsen. Er is nooit ruzie tussen pappa en mamma en alles voelt heel natuurlijk.
Echter zijn aan het co-ouderschappen ook nadelen ondervonden, zowel in emotionele sferen voor het kind, als voor de ouder.
Een groot nadeel is, dat omdat alles één grote vanzelfsprekendheid wordt, het moeilijk aanpassen is voor het kind. Kinderen worden als logisch gevolg verwend, maar wanneer er een nieuw (stief)broertje of zusje komt wordt alles anders. Hoe je met je eigen (biologische) broertje omgaat, waar de nodige vecht- en scheld partijen bijhoren, mag bij het nieuwe broertje of zusje alleen op een verantwoorde manier omgegaan worden. Is er bovendien wel eens bij de gedachtegang van het kind stilgestaan? Door het steeds harmonieuze contact tussen pappa en mamma, kan het kind in de veronderstelling komen dat alles toch wel koek en ei is en wordt op een hereniging tussen pappa en mamma (misschien onbewust) gewacht.
Niet alleen voor het kind, maar ook voor de ouders zijn er naast de positieve kanten ook een aantal nadelen. Door het hoge kostenplaatje dat co-ouderschap met zich mee brengt -denk aan de dubbele leefsituatie met de daarbijbehorende spullen- moet er namens beide ouders brood op de plank komen. Werkt de werkgever wel mee aan het verzoek tot die vele vakantie-/verlofdagen en de flexibileit die het co-ouderschap verwacht?
De conclusie die je daar uit kunt trekken, is misschien wel dat co-ouderschap een mooi uitgangspunt is, maar dat er hier en daar nog wel wat haken en ogen aan zijn.
Waarvoor gewaakt moet worden, is dat de omgang met het kind goed, regelmatig en eerlijk blijft. Omdat co-ouderschap niet in de wet is opgenomen, is het niet afdwingbaar. Zodra één van de ouders het co-ouderschap niet meer ziet zitten, zit de ander met de spreekwoordelijk gebakken peren. Om tot een goed co-ouderschap te komen, moet zowel de vader als de moeder volledig openstaan. Wanneer moeder namelijk tijdens het vormen van de invulling van het co-ouderschap haar kont tegen de kribbe gooit, trekt vader meestal aan het kortste eind. Denk er aan, niet iedere ruime omgangsregeling is gelijk hetzelfde als co-ouderschap.
Ondanks dat het co-ouderschap niet als zodanig is opgenomen in de wet, wilt KBW-advocaten u graag helpen met deze of andere zaken rondom familierecht. Kom dus zeker bij ons langs, maar laat de kinderen dan even thuis.